Candida Albicans

Grzyby to bardzo niejednorodne organizmy- możemy do nich zaliczyć huby, muchomory, pleśnie, pieczarki, jak również drożdżaki Candida. Grzyby występują wszędzie, zarówno w lasach, powietrzu, wydmach, łąkach, górach, jak również jako pasożyt wewnątrz lub na powierzchni organizmów ludzkich. W tym artykule skupimy się konkretnie na grzybach Candida albicans, który powoduje najwięcej zachorowań u ludzi (ok 80%).

Drożdzaki Candida a grzyby Candida

Drożdżaki to zarodek grzyba. Posiadają one wszelkie cechy drożdży, ale w odpowiednich warunkach mogą zapuścić korzenie i wytworzyć grzybnie (ciało wegetatywne grzyba, które pełni funkcję odżywczą i rozrodczą). Drożdżaki Candida na co dzień żyją w naszym organizmie, zasiedlają naszą błonę śluzową i skórę. Dzięki swoim właściwościom mogą przylegać do prawie każdej tkanki w naszym organizmie. Jednak na tym etapie nie są one groźne dla naszego organizmu. Drożdżaki żyją z człowiekiem w symbiozie, co oznacza, że nie czynią żadnych szkód u osób z prawidłowym układem odpornościowym. Charakteryzują się one odpornością na kwaśne środowisko żołądka przez co są świetnie przygotowane do życia w przewodzie pokarmowym człowieka. Bytują na resztkach pokarmowych i stanowią fizjologiczną florę układu pokarmowego wraz z bakteriami. Jeżeli jednak równowaga ta zostaje zachwiana drożdżaki Candida potrafią zamienić się w bytującego na człowieku pasożyta jakim są grzyby Candida.

Co powodują grzyby Candida?

Bycie pasożytem oznacza, że grzyby aby przetrwać potrzebują żywiciela (osoba chora), który będzie go „karmił”. Aby zdobyć pożywienie (odżywiają się cząsteczkami białka) grzyby atakują tkanki naszego organizmu. Za sprawą kwasów i enzymów trawiennych, grzyby w miejscu zaatakowanej tkanki wytwarzają ognisko grzybicze, które powoduje stan zapalny. Przez osłabione miejsce wnikają do organizmu toksyczne produkty przemiany materii grzyba i wywołują one zatrucie organizmu, które stają się pożywką dla kolejnych (również innych) grzybów i bakterii. Do zainfekowanego organizmu dostają się substancje o charakterze endotoksyn, neurotoksyny oraz kandydotoksyny. Upośledzają one układ odpornościowy oraz wpływają na szczelność jelit- nierzadko przenikając do krwioobiegu przez nieszczelne jelito i powodując przewlekły stan zapalny.

Kandydoza

Namnożenie grzybów Candida w organizmie oraz wszystkie idące za tym konsekwencję powodują wystąpienie kandydozy. Można ją podzielić na:

1.        Kandydoze powierzchniową

Candida powoduje grzybicze infekcje międzypalcowe, pleśniawki, grzybice pochwy, paznokci, pachwiny czy zapalenie skóry (często w ciepłych i wilgotnych miejscach tj. fałdy skórne). Ten rodzaj kandydozy łatwo poddaje się leczeniu i stosunkowo szybko przechodzi, jednak równie szybko lubi nawracać. Jeżeli warunki dla grzyba zamieniają się na gorsze, komórki wytwarzają przetrwalniki otoczone grubą błoną komórkową. Forma ta powoduje, że gdy wrócimy do starych nawyków po okresie leczenia przetrwalniki ponownie przekształcają się w drożdżaki, a następnie w grzyby Candida.

2.        Kandydoza jelita grubego

Dochodzi do przerostu drożdżaków Candida w jelicie grubym. Choroba jest o tyle groźna gdyż nieleczona prowadzi do uszkodzenia śluzówki jelita, owrzodzeń, krwawienia jelita i wystąpienia kandydozy ogólnoustrojowej.

3.        Kandydozę rozsianą (inaczej głęboką lub ogólnoustrojową)

Dochodzi do zakażenia układów wewnętrznych, gdyż Candida przedostaje się do krwi. Niezwykle groźna dla zdrowia i życia, gdyż często mylona z innymi chorobami (koncentrowanie się na konkretnych objawach, a nie całości). Objawy mogą dotykać: ukłądu nerwowego, układu pokarmowego, narządu ruchu, układu moczowo- płciowego, problemów skórnych, układu hormonalnego, oddechowego czy narządu wzroku. Dlatego też, ten rodzaj kandydozy może „udawać” nadciśnienie, zespół jelita drażliwego, refluks, nerwicę, alergię, autyzm czy wiele więcej.

Przyczyny wystąpienia kandydozy

- osłabiony układ odpornościowy
- długotrwała antybiotykoterapia
- sterydy
- antykoncepcja doustna
- spożywanie nadmiernej ilości cukru
- spożywanie żywności przetworzonej
- używki
- stres i brak snu

Diagnostyka

Jak już wcześniej zostało powiedziane, drożdżaki Candida występują fizjologicznie w naszym organizmie, dlatego też diagnostyka kandydozy jest bardzo trudna. Wykrycie obecności Candida nie musi oznaczać kandydozy.

Do najpopularniejszych testów należy:

1.        Posiew z kału lub innych wydzielin

Na specjalnym podłożu mikrobiologicznym „hoduje się” drożdze pochodzące z kału lub innych wydzielin. Średnio wynik badania otrzymuje się po ok 7- 10 dniach. Badanie posiewowe obarczone jest dużym prawdopodobieństwem błędu.

2.        Badanie ELISA

Jest to test serologiczny polegający na wykryciu przeciwciała po kontakcie z antygenami grzyba. Wiarygodność testu jest bardzo niska i wynosi ok 40%.

3.        Badanie mikroskopowe krwi

Badanie przeznaczone do badania zaawansowanego stadia kandydozy, gdy grzyb przedostał się do kroobiegu.  Polega na pobraniu od pacjenta krwi i mikroskopowej obserwacji grzyba.

4.        Test PCR

Badanie genetyczne metodą PCR indentyfikuje DNA (materiał genetyczny) grzyba. Badanie polega na powieleniu fragmentu DNA grzyba i charakteryzuje się wysoką czułością. Dostępna jest również metoda PRC Real Time która również bada materiał genetyczny komórki, a dodatkowo jest 100 razy czulsza.

Leczenie

Częstym sposobem leczenia kandydozy są antybiotyki. Jeżeli nawet się na nie zdecydujemy, to bez „naprawy” układu odpornościowego nie przyniosą one żadnych rezultatów. Dlatego głównym zaleceniem przy kandydozie jest stosowanie restrykcyjnej diety przeciwgrzybiczej oraz wspomaganie organizmu poprzez stosowanie probiotyków. Udowodniono, że szczepy bakterii Lactobacillus helveticus mają właściwości hamujące namnażanie drożdzaków. Dodatkowo zalecanymi ziołami według Stephena Buhnera na choroby o podłożu grzybiczym jest: kwas kaprylowy, Berberys, Alchornea, Sida, Lukrecja, Grzyby Reishi.  Dostępne są również gotowe mieszanki przeznaczone specjalnie do leczenia kandydozy takie jak : Candigo, Izen Labs